Drodzy Rodzice!!!

 Zadania do wykonania dla dzieci na 26.06.2020 r. (piątek)

1. Zestaw ćwiczeń porannych nr 40 (wg B. Formy):

• „Delikatnie” – lekki bieg za R. w dowolnych kierunkach.
• „W górę i w dół” – dzieci zajmują dowolne miejsca na dywanie. Stają w lekkim rozkroku. Na raz powoli unoszą ręce i robią głęboki wdech, a na dwa swobodnie je opuszczają i robią wydech.
• „Hop, hop!” – w rytm bębenka dzieci miarowo przeskakują z jednej nogi na drugą i równocześnie klaszczą.
• „Swobodnie” – w swobodnym zwisie tułowia dzieci naprzemiennie dotykają lewą ręką prawej stopy, następnie prawą ręką lewej stopy.

2. „Wakacyjny regulamin” – zajęcia dydaktyczne. Wspólne stworzenie regulaminu zachowywania się na wakacjach. R. zapisuje zasady proponowane przez dzieci za pomocą słów i piktogramów. Dzieci podpisują się pod regulaminem pieczątką paluszkową. (Załącznik- bezpieczne wakacje)

3. „Bezpieczne wakacje” – R. czyta zdania, a dzieci oceniają ich prawdziwość,

podnosząc odpowiedni znak i podając uzasadnienie.

Przykłady zdań:

–– Na plaży można palić ognisko.

–– Gdy świeci słońce, należy smarować się kremem do opalania.

–– Biała flaga oznacza, że można się kąpać.

–– Można chodzić po wydmach.

–– Można spacerować po górach w klapkach.

–– Na plaży nie można śmiecić.

–– Podczas jazdy na rowerze trzeba mieć kask.

–– Można wchodzić do wody na niestrzeżonej plaży.

4. „Wakacyjna sałatka” – zabawa kulinarna. Dzieci tworzą wakacyjne sałatki z kolorowych owoców  pociętych na części, układanych warstwami i umieszczonych w przezroczystych kubeczkach. R. pyta: Czy należy zbierać nieznane owoce w lesie? Czy można jeść owoce prosto z letniego targu?

5.  Zajęcia o emocjach – przerażenie związane ze zgubieniem się.

– Zagubiona córka – słuchanie wierszyka i rozmowa na jego temat. Zagubiona córka

Dominika Niemiec

Wybraliśmy się z mamą i tatą

na wyjątkową wycieczkę.

Zwiedzamy krakowską starówkę,

ale zaraz, chwileczkę...

Tata tuż obok mnie robił zdjęcia.

Mama szukała pamiątek w sklepiku.

Ja przyglądałam się kamienicom,

a jest ich tu chyba ze sto, bez liku.

I nagle rozglądam się wokół,

na plecach mam gęsią skórkę,

bo moi cudowni rodzice

zgubili własną córkę.

Albo ja się zgubiłam,

właściwie już nie wiem sama.

Jestem naprawdę przerażona.

Ratunku! Gdzie jest mama?

Co robić? Strach mnie obleciał...

Tętno mi przyśpieszyło.

Uwierzcie mi, w tym momencie

do śmiechu mi wcale nie było.

Stanęłam w miejscu i stoję,

stoję, stoję i czekam.

Proszę, niech rodzice mnie znajdą...

Już będę się pilnować, przyrzekam!

I nagle z ulgą zauważam,

że biegnie do mnie mama,

a tata już mi przypomina:

Nie odchodź nigdzie sama!